Er is niets cultureels aan, maar het is wel een nieuwe trend: de ‘cancelcultuur’. Bekende mensen of organisaties die zich verregaand ongewenst zouden hebben gedragen of geuit, worden geboycot. Er wordt afgerekend. Het gebeurt vooral op sociale platformen als Instagram. Cancellen kan ook gaan om consumenten die bedrijven boycotten. Je bent ergens voor of tegen, zonder nuance. Is angst voor verandering de basis?
Ik ben bepaald geen voorstander van dit soort praktijken. Ik wil mij onafhankelijk oriënteren en een eigen oordeel vormen. Heimelijk zou ik echter wàt gráág cancellen: beton, pur, glyfosaat, 5G, de lobbyisten die regeringsbeleid bepalen. Hoe mooi zou dat zijn.
Toch mag het omgekeerde ook van mij: ‘ontcancellen’. Ik doe een paar voorstellen: de geitenwollen-achtige vooroordelen jegens strobouw, echte wol onder je dak, een torenflat van hout, isoleren door reflecteren. Het ‘taboe’ ombuigen naar mogelijkheid.
Onze 45-jarige VIBA kan leren van nieuwe trends om jonge generaties (ver)bouwers te bereiken. Desnoods door TikTok. Door Corona is er nieuwe aandacht voor werken, wonen en leren in gezonde goed geventileerde gebouwen. Van de inmiddels zestien door mij geïnterviewde leden behoort de helft tot ‘ouwe knakkers’, waarvan jongeren veel kunnen leren. Sjap Holst (deze maand) wil studenten weer met de handen in het leem laten wroeten. We hebben kennis over te dragen.
Rijksbouwmeester Floris van Alkemade gaf ons als VPRO-zomergast een optimistisch perspectief. “We moeten niet bang zijn voor veranderen.” Wat hem betreft komen er niet minder maar méér boeren, met een grote rol in natuurbeheer, het bevorderen van biodiversiteit, de circulaire landbouw en het verbouwen van nieuwe biomimicry bouw- en isolatiematerialen.
Door om te denken maak je het spannend en interessant. Dan ga je verlangen naar de toekomst. Dit lijkt me een mooie gedachten bij ons negende lustrum.
Wilco Machielse