Werner Evers: nieuwe loot aan de VIBA stam
Wie ben je?
Ik ben Werner Evers uit Engelen NBr. Als mensen aan mij vragen wat ik doe of wie ik ben dan zeg ik ‘Architect’. Dat is makkelijk: 1 woord. Het wordt lastiger als ik het moet uitleggen. En waarom ik het vak uitoefen op de manier waarop ik dat doe. Ik doe dingen graag zelf. Dat zit een beetje in de familie. Een beetje eigenwijs maar niet gevaarlijk.
Familie?
Ik ben vader (bijna 52) van drie kinderen: mijn zoon van 22 is HRM’er, mijn dochter van 19 studeert voedselinnovatie aan de HAS en mijn zoon van 18 gaat technische natuurkunde studeren. Dat ik graag dingen zelf doe, heb ik afgekeken van mijn vader. Hij was directeur van een technische school en thuis een echte DHZ’er.
Hout uit Finland
Al van jongs af aan heb ik iets met hout. Alles klopt aan dit materiaal. Hoe het eruit ziet, hoe het voelt hoe het ruikt en wat je ermee kunt maken. Maar ook bomen en bossen fascineerden mij enorm en spreken nog steeds tot de verbeelding. Massief hout (Solid Wood) is ook een directe link naar mijn bedrijfsnaam: SOLID GREEN ARCHITECTURE
Op zeker moment, na een aantal jaren werktuigbouwkunde, kwam na de switch naar bouwkunde het vak architectuur op mijn pad, en ik wist dat dit mij niet meer ging loslaten. Hierbinnen zat het waar ik mee verder kon!
Op de academie in Tilburg ontdekte ik nog veel meer. Literatuur, filosofie, ontwerpen, landschap, stedenbouw… ik was toe aan een nieuwe stap. Ik ging werken in Rotterdam. Daarna weer terug op kleine schaal in Den Bosch samen met mensen een mooi en fijn huis bedenken en bouwen. Daar word ik blij van.
Wat doe je?
Ik bekijk, verzamel, twijfel en speel totdat het tof is. Lang heb ik geen vastomlijnd idee gehad hoe ik dingen aanpak maar hier beginnen nu wel lijnen in te komen. Het lijkt of dingen langzaam samenkomen. Dat is bijzonder prettig.
Jij doet veel meer toch?
Ja Wilco, jij kunt mooi doorvragen, zeker op FaceBook gekeken? Nou vooruit: Ik ben enorm filmgek. Jarenlang was ik operator in twee filmhuizen. Het logo van de Verkadefabriek op mijn trui herinnert daaraan. Door mijn zoontje ben ik ook gek geworden van rugby. Ik train nu een team van de allerjongsten bij The Dukes. Ik vind het magisch die kereltjes gecontroleerd met elkaar te zien stoeien. Ik werk ook graag samen met kunstenaars. We bouwden een mobiele Tiny kroeg uit de middeleeuwen na. Als het Maaswater te hoog kwam, werd zo’n hut gewoon verplaatst. Lees verder over de ZWARTMAKERS hier. Kost veel tijd maar zó leuk. Zie het als toegepaste kunst op het scheidingsvlak met architectuur.
Pratend met Werner neem ik zijn bescheidenheid waar. Hij spreekt niet graag over zichzelf. Maar vanuit die terughoudendheid voel ik zijn enthousiasme over elk onderwerp voortdurend groeien. Helemaal los gaan kan hij ook op de motor. Voor het VIBA café haalde hij het doosje met de prosecco af (zie de foto). Dat is heel anders dan op vier wielen: net als een fiets is het een balansvoertuig. Als die gaat rijden, gebruik je je lichaam om ‘m een bepaalde kant op te sturen. Haha… is dat ook de manier waarop je in het bestuur gaat zitten?
Waarom ben je VIBA lid?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo snel lid word van een organisatie of een club. Als je ergens lid van wordt dan hoor je opeens ergens bij en conformeer je je ook. Ik maak mijn keuzes hierin zorgvuldig. Bij de VIBA heb ik hierbij een duwtje in de rug gekregen 😉 Shai en Michel speelden een goede rol.
Ik denk dat de VIBA het beste past bij alle gedachtes die ik heb over hoe je woningen zou moeten bouwen en wat belangrijk is voor de mensen die hierin wonen. Naast esthetiek ook een gezond binnenklimaat met mooie materialen en niet te vergeten fijn om te bouwen!
Waar gaat het met de VIBA naar toe?
De VIBA gaat de goede kant op en mengt zich naar mijn mening steeds vaker in het debat. Dit is hét moment om alle bouwkennis die eeuwenlang is verzameld en de laatste jaren weer is herontdekt en geïnnoveerd op brede schaal toe te passen.
Jij wilt in het bestuur. Geheel vrijwillig?
Ja hoor! Daar verheug ik mij op. Ik zie de VIBA ook als een tikje anarchistisch en daar voel ik mij thuis. Zeker na nu enkele vergaderingen te hebben meegedraaid, samen met Sandra Risseeuw. Mijn vader was een ‘ontzettende bestuursman’ en dit wordt voor mij nu de eerste keer. In de basis ben ik enerzijds een solist (lekker alleen thuis timmeren) maar ook een samenwerker (als architect). Nu ik een paar maanden bij de VIBA betrokken ben, ontdek ik wat er allemaal nog meer is. Dat opent mij. Het lijkt me boeiend te delen en te ontvangen, te verdiepen. Je mag het ook zien als verantwoordelijkheid nemen, ergens voor staan. Mijn vader is half Italiaans. Vanuit die roots mag van mij het serieuze ook ineens een groot feest worden! Dat bedoel ik met het tikje anarchistische, vrijgevochten.
Wat is jouw antwoord op de doorgeefvraag van Sandra:
Hoe kunnen we zorgen dat gebouwen gezonder van binnen worden?
Te beginnen met het toepassen van natuurlijke materialen. Wij zijn zelf ook van natuurlijk materiaal. Daarnaast comfort in de meest brede zin van het woord. Dit is voor iedereen anders en persoonlijk dus belangrijk. Wat zorgt ervoor dat iemand zich echt behaaglijk voelt in zijn huis. De materialen, de architectuur, de verse lucht, het klimaat? Een combinatie van dat allemaal? Dit moet een architect zorgvuldig uitzoeken en vertalen naar de werkelijkheid.
Welke is jouw doorgeefvraag?
Hoe belangrijk is het voor mensen om te leven in een woning van natuurlijke materialen en hoe uit zich dat?
Bij de nazit…
…komen we weer op de rol van de VIBA. Werner: Ik moest even dieper waarnemen waar het nu eigenlijk over gaat. Tijdens het café met de Gideons jongens zag ik: hé, dit zijn héél concrete thema’s waar het nu over gaat. We zijn een speler, een voortrekker. Met onze achterban kan het leuk worden. Met deze menselijke energie in mijn rug voel ik die heel hoge muur van politiek, geld, bedrijfsleven, waar we tegenaan moeten boksen. Dat er eerst (bijna) iets héél fout moet gaan voor we urgente dingen écht duidelijk maken.
Welke muziek past er bij ‘deze film’? Ojé; ik hou van klassiek, metal, elektronische muziek. Techno bij de VIBA? We komen tot een compromis. Béla Bartok. Soundtrack in Kubrick’s film THE SHINING (1980):
