Interview met Lonnie Koken

Lonnie legt de lat hoog voor één procent

Wie ben je?

Mijn naam is Lonnie Koken, en ik ben momenteel 45 lentes jong. Ik ben geboren en getogen in de voormalige Oostelijke Mijnstreek en ben nu ruim vier jaar woonachtig in Klimmen, een dorp in het Zuid-Limburgse heuvelland.

Wat doe je?

Ik ben holistisch architect en vormgever. Ik ben een gevoelsmens, waarmee ik wil zeggen dat ik alles wat ik doe, bedenk of creëer afstem op mijn intuïtie. Tijdens mijn eerste studiejaar van de masteropleiding architectuur aan de Academie van Bouwkunst in Maastricht (1997-1998) ben ik hierop ‘veroordeeld’. “Lonnie doet teveel op haar gevoel.”

Oh, Lonnie, daarom ontmoetten wij elkaar in de Koepelgevangenis te Breda?

Haha, nee hoor, dat was overigens een fijne VIBA-excursie vorig jaar! Nee, of ja, ik had blijkbaar een duwtje nodig. De docenten zien je graag refereren aan voorbeeldprojecten, waarbij ze graag het hele ontwerpproces willen zien. Ik kijk echter echt naar de plek ~ mijn grote inspirator ~ en wat daar voor mij het beste gecreëerd kan worden.

Dat ik in 2009, na 12 jaar persoonlijke groei en werkervaring binnen verschillende architectenbureaus, mijn studie weer heb opgepakt, is achteraf gezien voor mij precies de juiste weg geweest. Als ‘vrouw in de bouw’ en inmiddels ruim zeven jaar werkzaam als zelfstandig architect, ervaar ik mijn manier van intuïtief creëren inmiddels als mijn grootste kracht. Ik ben thuis gekomen bij mijzelf en dat is een groot geschenk.

Bouwvrouw van het jaar?

Elk jaar is Cobouw op zoek naar vrouwelijke rolmodellen in de bouw. Met Lonnie heb ik een zachtaardige, holistisch werkende architect aan de lijn met ook nog een zachte G.

Iets voor jou Lonnie? “Ja daar heb ik best wel mee geworsteld. Mijn transitie van verlegen timide naar ‘mijn mannetje kunnen staan’ in de mannenwereld had even tijd nodig. Verschil met mannen? Ik kom graag meteen to the point, waar mannen in de bouwkeet vaak over ditjes en datjes kletsen.”

Lonnie ziet het als een groot geschenk dat ze kan zijn wie ze is, en dat dat haar kracht is. Dat ze zichzelf kan omarmen, haar eigen koers kan varen.

Die één procent….

Op Lonnie’s mooie website zegt ze in een interview: Leg de lat hoog, dan blijft er onder de streep na aftrek van de realiteit tenminste genoeg over. Al kun je maar 1% van je dromen realiseren, realiseer je dat je bijdraagt.

Lonnie legt uit: Ik deed een presentatie voor 17-jarige eerstejaars bouwkunde studenten. Ik vertelde over het gevoel van een ruimte. Gegiechel alom. Ik noemde een paar voorbeelden. Zeker vier studenten leken het te begrijpen, erover na te denken. Ik dacht: die stappen straks heel anders hun eigen ‘kamer’ binnen. Klein ding = groot resultaat.

Uw interviewer denkt aan de steen die Bram Vermeulen in de rivier wierp… die stroomde nooit meer hetzelfde.

Waarom ben je VIBA lid?

Na mijn afstuderen in januari van 2013 ben ik in contact gekomen met de Harmonicale Ellips. Ik heb destijds tijdens een van de HE bijeenkomsten tekst en uitleg mogen geven over mijn afstudeerproject. Mijn afstudeerproject omhelst verschillende onderzoeken met als resultaat een gebouwontwerp waarin de vijf grootste religies van ons land samenkomen ~ Het interculturele Huis, eenheid in diversiteit. Een project dat in de kern over vrede, liefde, harmonie en bewustwording gaat. Het afstudeerproces heeft bij mij een diepere innerlijke reis aangewakkerd waarmee ik beter ben gaan begrijpen en voelen wie ikzelf ben, hoe ik in het leven sta en hoe ik graag architectuur zou willen maken. Het besef van primaire levensbehoeften, dat we deel zijn van een groter geheel, dat de mens veel meer met elkaar gemeen heeft dan we ogenschijnlijk vaak denken, dat we elkaar kunnen versterken door samen te werken en krachten te bundelen, dat Moeder Aarde een levende bol is die het ons mogelijk maakt om onze ‘natuur’ te hervinden.

Bouwfilosofe van het jaar?

Jazeker, filosoferen over de zin van ons bestaan, het stellen van wezenlijke levensvragen! Ik ben erachter gekomen dat biologie (een vak wat mij ten tijde van de middelbare school intuïtief gemakkelijk afging) èn architectuur hand in hand kunnen gaan. Het begrip bouwbiologie betekent voor mij gezond bouwen met natuurlijke materialen. Ik zie het als mijn missie om samen te bouwen aan een ‘gezonde’ en duurzame leefomgeving, waarbij de ‘verbinding’ tussen de plek en de gebruiker versterkt wordt. Ik gun iedereen een leefomgeving die in ‘balans’ is. Bij de VIBA kom ik in aanraking met gelijkgestemden, die in verhouding tot mijn pad al veel langer het pad van natuurinclusief bouwen bewandelen.

Waar gaat het met de VIBA naartoe?

Na zeven jaar de Harmonicale Ellips gevolgd te hebben, ben ik sinds 1 januari 2020 pas lid geworden van de VIBA. De lezingen (VIBA-cafés) en excursies die ik tot op heden heb mogen bijwonen ervaar ik als heel inspirerend. Ik wil me graag steeds meer voeden met de juiste informatie op het gebied van bio-ecologisch bouwen. Daarentegen hoeft een lezing of excursie voor mij niet specifiek bouwgerelateerd te zijn. Als vormgever haal ik mijn inspiratie uit natuur en cultuur. Mijn interesse in verschillende culturen, landschappen, onze planeet en het universum vormt de voedende bron in mijn ontwerpproces. Filosoferen over ‘spiritualiteit’ en dat wat mensen beweegt kan mij enorm enthousiasmeren. Ga zo door!

Concreter?

Ik zou de VIBA graag meer zien als een vraagbaak. Al werk ik al 25 jaar, ik ben nog maar een groentje bij de VIBA, tussen architecten die al 40+ jaar ervaring hebben in ‘gezond’ bouwen. Daarbij ervaar ik Zuid-Limburg als een soort schiereiland wat dit thema betreft.

Mijn antwoord op de doorgeefvraag van Douwe Knol: Wat is in deze tijd duurzamer: een gebouw van vrijwel onvergankelijke materialen of een gebouw van geperst karton met een levensduur van 20 jaar? (uit een lezing van mij Duurzaam bouwen een andere manier van denken” (2001)

 Poeh, ik heb altijd een beetje een aversie gehad tegen het begrip ‘duurzaam’, dat kan zo plat als een dubbeltje worden bekeken en tegelijkertijd allesomvattend. Bij duurzaamheid gaat het in mijn beleving niet altijd over ‘levensduur’. Projecten creëren vanuit de plek met materialen van die plek, zodat dat wat je uit Moeder Aarde wegneemt, na een korte òf lange levensduur weer volledig kan worden opgenomen door diezelfde Moeder Aarde. Met deze gedachte verliest ‘onvergankelijke materialen’ het in deze stelling voor mij van ‘geperst karton’.

Lonnie’s doorgeefvraag:

“Wat zou voor mij een goede stap kunnen zijn waarmee ik bio-ecologisch bouwen (bouwbiologie) in mijn woon-leef-werkomgeving Zuid-Limburg meer leven zou kunnen inblazen?”

Lonnie licht toe: “Alle mensen zouden moeten weten dat ze kunnen kiezen in de bouwmarkt, net zoals in de supermarkt. Zo hoop ik ook individuele opdrachten voor nieuwbouw te verwerven waarin ik meer mijn ideeën over holistische, organische vormgeving kan realiseren. Ik heb al opdrachtgevers met de wens voor strobouw maar ze zijn nog in afwachting op de ontwikkelingen rondom een perceel.”

Tot slot: verras ons met iets wat niemand weet.

Oh, eh, haha, wat niet veel mensen van mij weten is dat ik van Elvis muziek hou, haha. Ik heb weliswaar een nieuwerwetse platenspeler, maar dat is echt genieten!

De keuze van Lonnie hier op YouTube: Elvis Presley – Jailhouse Rock, waarmee het cirkeltje met ons bezoek aan de koepelgevangenis van Breda ook weer rond is!

VIBA

VIBA

Scroll naar boven

VIBA nieuwsbrief

Schrijf u in op onze nieuwsbrief

Managed by Kjenmarks - Wordpress & SEO specialisten